Rozwój Dziecka Podczas Ciąży
Pierwszy trymestr rozwoju
Pierwszy trymestr to okres najbardziej intensywnego rozwoju. Z zapłodnionej komórki jajowej powstaje nowa istota ludzka, która pod koniec trzeciego miesiąca przypomina wyglądem miniaturowego człowieka i ma wszystkie, funkcjonujące już, podstawowe narządy wewnętrzne. Tempo tworzenia się komórek nerwowych jest imponujące: kilka tysięcy nowych neuronów przybywa co minutę w drugim, a co sekundę w trzecim miesiącu życia.
Następuje ich przemieszczanie i różnicowanie. Dla matki jedyną oznaką istnienia dziecka są na tym etapie zmiany w jej samopoczuciu fizycznym i psychicznym. Te najwcześniejsze sygnały płynące od dziecka są nazywane dolegliwościami pierwszego okresu ciąży. Matka skupia się bardziej na sobie i na tym, że rozpoczął się dla niej stan zwany ciążą, niż na rozwijającym się dziecku.
Pierwszy miesiąc
Jest to okres bardzo szybkich podziałów zapłodnionej komórki i jej wędrówki wzdłuż jajowodu do macicy. Przemieszczanie się zapłodnionej komórki trwa około siedmiu dni (w tym czasie mogą powstać dwa jednojajowe bliźnięta) i kończy je implantacja w dobrze ukrwionym miejscu macicy. W okresie implantacji zarodek ludzki składa się z kilkuset komórek, ma kształt wklęsłej kuli o średnicy około 0,14 mm (grubości kartki papieru). Zmienia się wtedy sposób jego biologicznego kontaktu z matką. Zaczyna żywić się cukrem, znajdującym się we krwi sączącej się z naczyń włosowatych macicy i każdego dnia powiększa się dwukrotnie. Tym sposobem po miesiącu jest już 10 tysięcy razy większy niż był zaraz po poczęciu, osiąga ponad 0,5 cm długości, waży poniżej jednego grama i składa się z kilku milionów komórek. W czasie pierwszego miesiąca powstają zawiązki poszczególnych układów. Już trzynastego dnia tworzą się zawiązki układu nerwowego, a dziewiętnastego dnia powstaje cewa nerwowa złożona z pierwotnych neuronów, z której rozwinie się rdzeń kręgowy i nerwy obwodowe. W tym czasie tworzą się też oczy i dwudziestego ósmego dnia można rozpoznać soczewkę oka. Już dwudziestego pierwszego dnia rurkowate serce pompuje krew. Te pierwsze ruchy są wyrazem ogólnej zasady rozwojowej: nie ma struktury bez funkcji. Ruch zawiązków narządów doskonali ich strukturę, sam się doskonaląc. Jednocześnie tworzy się zamknięty system naczyń krwionośnych serca. Wtedy też powstają pierwsze komórki ośrodkowego układu nerwowego i 3 pierwotne pęcherzyki mózgowe oraz zaczątki 33 kręgów. W czwartym tygodniu pojawiają się zawiązki nerek, wątroby, trzustki, pęcherzyka żółciowego, żołądka, jelit, płuc, tarczycy, kończyn, oczu, uszu i nosa, otworu ustnego oraz zaczątki 40 par mięśni położonych wzdłuż osi ciała. Komórki płciowe z woreczka żółciowego przenoszą się do grzebienia płciowego, gdzie powstaną z nich jajniki lub jądra. Pod koniec pierwszego miesiąca dziecko ma kształt ok. 4-milimetrowej laski, okolica głowy i mózgu jest wyraźnie zarysowana.
Drugi miesiąc
Jest to okres intensywnego tworzenia się organów. W piątym tygodniu zarodek ludzki powiększa się o 3 mm. Pojawiają się zawiązki dłoni i stóp, głowa powiększa się, zaczynają powstawać: przegroda moczowo-odbytowa, przegrody w sercu, błony oddzielające serce, płuca i trzewia, tkanka chrzęstna szkieletu i tkanka mięśniowa. Widać zawiązki gruczołów (jąder lub jajników) oraz narządów płciowych. W szóstym tygodniu głowa staje się największą częścią ciała. Pojawiają się zawiązki zębów, szczęka i żuchwa, podniebienie i przewód nosowo-łzowy. W zawiązku oka tworzy się barwnik, który jest widoczny przez przeźroczystą skórę dziecka. Powstają zawiązki palców dłoni i stóp. Tam, gdzie wytworzą się kości, grupuje się tkanka chrzęstna. Kształtują się jelito ślepe i wyrostek robaczkowy, rozgałęzienia oskrzeli, mięśnie przepony, grzbietu, brzucha i kończyn.
Serce jest już całkowicie uformowane. Wydzielane androgeny stymulują rozwój prącia u chłopców. Dziecko ma już 1,5 – 1,9 cm długości i waży 2 – 3 g. W czterdziestym pierwszym dniu zaobserwowano pierwsze odruchy nerwowe, co świadczy o początku współdziałania układu nerwowego i mięśniowego. Wyrazem tej współpracy jest również pojawienie się spontanicznych ruchów wygięcia grzbietu i karku oraz podnoszenia się i opadania, które nie są wywoływane żadnym bodźcem zewnętrznym. Trening siły i precyzji mięśni rozpoczyna się więc na 10 tygodni zanim matka odczuje pierwsze ruchy dziecka.
W siódmym tygodniu głowa powiększa się, a szyja wydłuża. Powstaje zawiązek języka, kanały półkoliste ucha, małżowina uszna przybiera kształt odziedziczony po rodzicach. Rozwijają się szczęki, żuchwa oraz górna warga, podniebienie zarasta, otwierają się przewody nosowe. Oddzielają się od siebie drogi moczowo-płciowe i przewód pokarmowy, pranercze oczyszcza krew z produktów przemiany materii, a żebra i kręgi kostnieją. W badaniu mikroskopowym gruczołów płciowych można określić płeć. Półkule mózgowe zaczynają wypełniać górną część czaszki.
W czterdziestym trzecim dniu odnotowano pierwsze oznaki fal mózgowych. Ledwo widoczne rączki i nóżki wykonują ruchy. Bardzo intensywnie rozwija się oko, zwłaszcza komórki nerwowe siatkówki, których włókna łączą ją z mózgiem, gdzie powstanie ośrodek wzroku. Kończy się rozwój soczewki. Już w połowie siódmego tygodnia skóra dziecka w okolicy warg staje się wrażliwa na dotyk i lekkie jej podrażnienie powoduje uogólnioną reakcję całego ciała w postaci zwrotu tułowia. Gdy dziecko kończy siódmy tydzień, mierzy już 2 cm. W ósmym tygodniu głowa dziecka stanowi połowę długości jego ciała. Pojawiają się rysy twarzy, kształtują się powieki, przegrody zewnętrzne nosa (dwie dziurki) oraz zawiązki zębów mlecznych. Rączki są rozłożone na boki, kończyny stają się smuklejsze. Następuje rozwój gruczołów dokrewnych (grasicy, tarczycy, nadnerczy) oraz kubków smakowych. U dziewczynek rozpoczyna się formowanie łechtaczki, u chłopców zaś moszny. Serce wykazuje typowe fazy czynności i bije z częstotliwością 40 – 80 uderzeń na minutę. Następuje silny rozwój pęcherzyków mózgowych, zaczyna się unerwianie tworzącego się ucha wewnętrznego. Pod koniec drugiego miesiąca życia dziecko osiąga wzrost 3 cm, co oznacza, że od poczęcia zwiększyło swoje rozmiary aż 40 tysięcy razy. Waży w tym czasie 10 g. Dziecko przypomina swoim wyglądem miniaturowego człowieka o określonej płci. Wszystkie podstawowe narządy wewnętrzne są już ukształtowane, zajmują właściwe miejsca i pełnią swoje funkcje, np. serce bije rytmicznie, mózg wysyła impulsy nerwowe koordynując pracę organów wewnętrznych, wątroba i śledziona wytwarzają komórki krwiotwórcze, pojawia się przemiana węglowodanowa, żołądek wydziela soki trawienne, a nerki wychwytują kwas moczowy, gromadzący się we krwi dziecka jako produkt przemiany materii. Dziecko może wykonywać ruchy. Kończy się zarodkowy (embrionalny), a zaczyna płodowy okres rozwoju człowieka.
Trzeci miesiąc
Dziecko jest coraz bardziej aktywne, w jego wyglądzie i zachowaniu przejawiają już niektóre indywidualne cechy. W dziewiątym tygodniu prostują się plecy, dzięki czemu głowa nie opada już na brzuszek. Doskonalą się narządy płciowe: prącie lub macica i pochwa. Grubieją skóra i mięśnie, na skórze wyrasta meszek płodowy, a na dłoniach i stopach pojawiają się zawiązki paznokci. Tworzą się tęczówka i powieki oraz narządy szkliwotwórcze produkujące zębinę i szkliwo zębów mlecznych. Gruczoł przysadkowy wydziela hormon zwany gonadotropiną. Doskonali się zmysł dotyku, np. powieka pod wpływem dotknięcia zaciska się, a dłoń zwija w piąstkę. Neurony w rdzeniu kręgowym zaczynają rozsyłać sygnały nerwowe do odrębnych kończyn tak, że mogą się one poruszać osobno. Powstaje nerw węchowy. Dziecko waży 4 g, a jego długość ciemieniowo-pośladkowa wynosi 4 cm.
Dziesiąty tydzień
Dziecko przybiera na wadze do 7 g i rośnie o następne 1,5 cm. W tym czasie jego twarz przybiera dziecięce proporcje. Kończą się kształtować ślimak i narząd słuchowy ucha, zarasta podniebienie. Płuca i trzustka ostatecznie się wykształcają, pęcherzyk żółciowy produkuje żółć, a wątroba traci powoli swoją dotychczasową funkcję krwiotwórczą na rzecz szpiku kostnego. Powstają mięśnie umożliwiające ruchy jelit. W tym czasie zasadnicze części mózgu są już ukształtowane, powstaje wtedy 3-krotnie więcej połączeń nerwowo-mięśniowych niż w dziewiątym tygodniu. Doskonali się wrażliwość dotykowa okolicy twarzy, która jest wtedy bardzo czuła na każde muśnięcie, np. eksperymentalnie zastosowany lekki dotyk czoła powoduje obrót głowy. Dziecko ćwiczy swoje ruchy balansując w macicy, przeciąga się, podskakuje, ziewa, dotyka ręką różnych części głowy, rusza ustami, wykonuje ruchy rotacyjne wzdłuż osi ciała. Ruch chroni jego ciało przed przylgnięciem do macicy.
Jedenasty tydzień
Dziecko ma już 6,3 cm długości i waży 9,5 g. Niektóre narządy zaczynają się kształtować (np. struny głosowe), inne doskonalą swoją budowę (np. tarczyca, jelita), jeszcze inne podejmują swoje funkcje (np. trzustka zaczyna wydzielanie insuliny do krwi). Górna część klatki piersiowej i ramiona stają się wrażliwe na dotyk. Reakcja na dotyk jest uogólniona, następuje ciąg reakcji wielu części ciała. W połowie tego tygodnia w zamknięciu dłoni zaczyna brać udział kciuk. Tworzą się podstawowe receptory powonienia.
Dwunasty tydzień
Dziecko ma około 7,5 cm wzrostu i waży 14 g. Zakończony zostaje rozwój strun głosowych, żebra i kręgi ulegają intensywnemu kostnieniu, przysadka mózgowa i kora nadnerczy wydzielają hormony, nerki produkują mocz, powstaje otwór odbytowy. Aktywność mózgu specjalizuje się z dnia na dzień. Posiada cechy charakterystyczne dla gatunku ludzkiego, ale wykazuje też niepowtarzalne cechy osobnicze. Kształtuje się nerw łączący gałkę oczną z częścią potyliczną mózgu, gdzie będzie się mieścić korowy ośrodek wzroku. Powstają gruczoły wytwarzające ślinę. Dziecko zaczyna połykać wody płodowe. Wrażliwości na dotyk nabierają środkowe i boczne, a potem dolne części ciała. Pojawiają się pierwsze próby podciągania górnej wargi, ruchów oddechowych klatki piersiowej, nabierania i wypierania wód płodowych. Na 6 miesięcy przed narodzeniem dziecko zaczyna przygotowywać się do oddychania, pobierania pokarmu i wydawania głosu, co umożliwi mu samodzielną egzystencję poza organizmem matki. Szczególnie intensywna jest aktywność ruchowa dziecka. Może ono ruszać się nieprzerwanie przez 7,5 minuty, natomiast odpoczywa najwyżej 5,5 minuty. Śmiech, kichanie, kaszel matki pobudzają jego aktywność. Na ekranie USG można obserwować bogaty repertuar ruchów: dziecko faluje, drży, unosi się i opada, podciąga i prostuje ręce i nogi oraz rusza biodrami, przegubem, stopami i palcami, obraca głową, otwiera i zamyka usta, rusza gałkami ocznymi, ściąga „brwi”, robi grymasy mięśniami twarzy, przeciwstawia kciuk pozostałym palcom. Stopniowo ruchy stają się szybsze, płynne, celowe i zorganizowane w ciągi. Angażowane są coraz bardziej tylko te mięśnie, które są konieczne, a nie, jak to było wcześniej wiele mięśni. Filmy rejestrujące zachowanie 3-miesięcznego dziecka pokazują je, jak „tańczy” w macicy, połączone z nią sznurem pępowinowym – jak kosmonauta ze statkiem kosmicznym.
Drugi trymestr rozwoju
Zakończyło się już tworzenie organów. Rozwój w tym trymestrze to przede wszystkim intensywny wzrost oraz duże tempo zmian układu nerwowego. Doskonalą się zdolności ruchowe i zmysłowe. Dziecko jest już w tym okresie bardzo aktywne, a przestrzeń wokół niego pozwala mu na nieskrępowane i wszechstronne ćwiczenia ruchowe, wyczuwalne już przez matkę.
Czwarty miesiąc
Dziecko rozpoczyna go ważąc 28 g, od czubka głowy do siedzenia mierzy 9 cm. Jest to miesiąc szczególnie intensywnego przyrostu ciężaru (do 20 dkg) oraz długości (do ok. 15 cm, od głowy do pięt ma 25 cm). Główka nadal zajmuje jedną trzecią długości ciała, jednak dzięki rozwojowi mięśni karku trzyma się bardziej prosto. Na palcach powstają poduszeczki dotykowe, a na nich bruzdy tworzące specyficzny dla jednostki układ linii papilarnych. Narządy wykonują już wiele funkcji, np. serce przepompowuje dziennie ok. 30 litrów krwi, tarczyca asymiluje jod i wydziela tyroksynę, organizm syntetyzuje wszystkie białka, w pęcherzu moczowym gromadzi się niewielka ilość moczu. Życie dziecka nadal jednak jest uzależnione od sprawności łożyska. Jest to „chemiczne laboratorium” powstałe między dzieckiem a matką, które zajmuje dzięki szczelinom i fałdom 8m2 powierzchni. Łożysko spełnia czynności życiowe, które po urodzeniu podejmą już samodzielnie układy oddechowy, pokarmowy, wydzielniczy i dokrewny. Poza tym dziecko uzależnione jest od organizmu matki, który spełnia wobec niego rolę służebną. Do dziś nie jest poznany mechanizm, dzięki któremu organizm macierzysty nie odrzuca odrębnego i obcego mu immunologicznie organizmu dziecka, jak uczyniłby w wypadku przeszczepu obcych tkanek. Przeciwnie, oba te organizmy współpracują ze sobą. Powierzchnia mózgu jest pofałdowana, można na niej dostrzec bruzdy i zwoje. W mózgu tworzy się mapa ruchowa i czuciowa ciała. Wciąż powstają nowe połączenia między komórkami nerwowymi. Po podaniu środków pobudzających lub uspokajających zmienia się obraz fal mózgowych i zachowanie dziecka. W badaniach prowadzonych do szesnastego tygodnia udało się odnotować około 20 tysięcy różnych ruchów w ciągu dnia, które można zaklasyfikować do kilkunastu schematów ruchowych. Na miejsce wolnych, nieregularnych, marionetkowych ruchów, które angażowały naraz wiele mięśni i stawów – pojawiają się ruchy pełne wdzięku. Dziecko nadal intensywnie ćwiczy ruchy związane z funkcjami życiowymi ważnymi po urodzeniu: oddychaniem, ssaniem.
Dziecko jest już wrażliwe na smak wód płodowych. Między czternastym i piętnastym tygodniem cała powierzchnia jego ciała reaguje na dotyk. Receptory znajdujące się w skórze odbierają bodźce związane ze zmianą ciśnienia wód płodowych. Dlatego duży ucisk na brzuch matki wywołuje u dziecka reakcję przeciwstawienia: płód zwija się, okręca wokół własnej osi, kopie. Gdy dziecko rośnie, a przestrzeń wokół niego maleje, jego reakcje na dyskomfort stają się żywsze. Kołysane ruchem i oddechem matki ćwiczy zmysł równowagi. Zaczyna funkcjonować narząd Cortiego, w którym mieszczą się receptory słuchowe. W tyle noska czynne są komórki zmysłowe przystosowane do reagowania na cząsteczki chemiczne związane z zapachem.
Piąty miesiąc
Dziecko mierzy około 25 cm i waży 40 dkg. W jego rozwoju fizycznym można odnotować ciekawe zjawiska, np. porost włosów, brwi i rzęs, pojawienie się paznokci, słyszalne uchem tony serca, proces wymiany zużytych komórek ciała na nowe. Dziecko prowadzi bardzo czynne życie, ale stopniowo jego aktywność staje się regularna i zmienia się cyklicznie. Na przełomie piątego i szóstego miesiąca nabywa bowiem umiejętności funkcjonowania w dwóch stanach: czuwania i snu. Sposób poruszania się dziecka zaczyna mieć indywidualne cechy, o których decyduje odziedziczony temperament oraz tryb życia matki i jej aktywność, według której dziecko nabywa nawyki w tym zakresie. Matka może już stwierdzić, że dziecko śpi, ma czkawkę, kopie, obraca się, przeciąga się po śnie lub energicznie szuka wygodnej dla siebie pozycji. Może też stymulować jego ruchy przez pocieranie lub stukanie w powłoki brzuszne. Dziecko nadal ćwiczy sprawności życiowe, które będą mu potrzebne po opuszczeniu łona matki, np. od siedemnastego tygodnia pojawiają się ćwiczenia ruchów ssących warg. Intensywność połykania wód płodowych zależy od uczucia głodu, samopoczucia dziecka i od ich smaku: nieprzyjemny smak, np. słony, kwaśny lub gorzki, hamuje połykanie. Im słodsze wody, tym dziecko wolniej je połyka, dokładniej smakując, a jego serce bije szybciej. Dziecko reaguje też na nagłą wibrację i silne dźwięki, na zmiany temperatury oraz oświetlenia wnętrza macicy przyśpieszeniem akcji serca, zmianą pozycji ciała oraz zwiększeniem ruchliwości.
Szósty miesiąc
To okres, w którym proporcje ciała dziecka zbliżają się do tych, jakie będą je charakteryzować przy urodzeniu. Osiąga ono prawie 28 cm wzrostu i waży od 500 do 700 g. Maź płodowa pokrywa obficie skórę i chroni ją przed stwardnieniem i zmacerowaniem przez sole mineralne zawarte w płynie owodniowym. Nadal brak tkanki tłuszczowej. Wytwarzają się wiązadła stawowe, szkielet intensywnie kostnieje, rosną włosy i paznokcie. Dziecko magazynuje produkty potrzebne mu do wzrostu i życia poza łonem matki: wapń, żelazo, białka, ciała odpornościowe. Dojrzewają narządy wewnętrzne oraz układ nerwowy. W szóstym miesiącu kończy się szybki wzrost liczby komórek i zwojów nerwowych. Ciągle gęstnieje sieć wiązań nerwowych w mózgu i w dwudziestym czwartym tygodniu między 70 tysiącami komórek tkanki mózgowej wielkości łebka od szpilki istnieje 124 milionów połączeń. Zwiększa się również szybkość przebiegu impulsów nerwowych.
Wyraźnie pojawiają się dwa stany aktywności: czuwania i snu. W czasie snu występuje faza o specyficznym układzie fal mózgowych, charakterystycznym dla marzeń sennych (tzw. faza REM), w czasie której w mózgu dziecka następuje intensywne porządkowanie i integracja sygnałów, jakie dotarły ze zmysłów i mięśni, były materiałem jego doświadczeń i prostych odczuć. Aktywność dziecka w tym okresie zależy już nie tylko od dziedzicznie zaprogramowanych cech układu nerwowego, ale również od zachowania matki, jej samopoczucia oraz bodźców z otoczenia (np. mogą go obudzić). Obserwuje się okresy jego słabszej i zwiększonej ruchliwości, zsynchronizowane z cyklem aktywności matki: ruchy ciała matki hamują ruchy dziecka, jej odpoczynek pobudza jego ruchy. Zauważono jednak, że prawidłowo rozwijające się dziecko rzadko trwa w bezruchu dłużej niż 10 minut, chociaż matka nie odczuwa wszystkich jego ruchów.
Pod koniec szóstego miesiąca stopniowo otwiera się szpara powiekowa. Gałka oczna porusza się w górę, w dół i na boki. Reakcja na silny strumień światła staje się coraz wyraźniejsza: jeśli przestrzeń macicy nagle się rozświetli, dziecko odbiera to jako błyski i reaguje odwróceniem się od źródła światła, przyśpieszeniem akcji serca, wzmożoną ruchliwością. W dwudziestym czwartym tygodniu około 50 proc. dzieci reaguje na silny dźwięk opóźnioną reakcją przestrachu.
Pod koniec tego trymestru receptory równowagi dziecka są w pełni dojrzałe, na ich rozwój pobudzająco wpływa spokojny rytmiczny taniec, praktykowany na przykład w plemionach pierwotnych.